Poezi nga Seti Vladi

Poezi nga Seti Vladi




DËSHIRË


Dua t'i kemë vargjet me skela të larta,
me sirena zhvillimi, oxhaqesh e arash,
thellësi galerish' me pasuri të arta,
bisturi refrenesh, gënjeshtrash e përrallash.

Dua vargjet t'jenë shina n'hekurudha,
argjinatura lumenjsh, betone në stuhi,
për mjekësin' në male që i humbi vula,
për vjedhësit milionerë në çdo qeveri.

Dua të jenë vargje me zemër trimërie,
" ...Merreni këtë shtatore, dërgojeni në qytet! ..."
Me bukë e kripë të jenë, me zemër shqiptarie,
të ulen në një sofër e të bëjnë shtet.




TREQIND DUVAKËT E KUQ


Marshonte ushtria në male e gryka,
me shpata, topa e devé ngarkuar,
çdo mal që afrohej i shtohej frika,
vinte nga Anadolli për të pushtuar.

Të pushtonte një vend barrikadë stuhie,
lindur me shkëmbin në shi e në er' ,
me shqiponjën të gdhendur në porta shtëpie,
mbushur me Vranakontë, Arianitës e Skënder.

- Allah , - thirri Pashai kur shkeli tokën,
- dhe pamjen këto male e paskan rrebesh!...
Mos lejo, Zot , këtu ta lemë kokën,
të gjallë andej nga erdhëm, prap të na kthesh!

Mbi kampin e ngritur qielli po nxinte,
Pashai nën çadër planet hartoi,
donte ushtarëve moralin tu ngrinte,
një ferman krahinës luriane dërgoi :

- Në doni miqësi me ne të mbillni,
dhe zemrën e Sulltanit në çdo shtëpi,
treqind sorkadhe ujëvarash të sillni,
në luginën e këngëve të Drinit të Zi !

Gjëmoi qielli mbi maja malesh,
të shtatë liqenet nisën vajtimin,
mblidhet pleqësia për zgjidhje hallesh,
trqind "nuset" të nisin udhëtimin.

Treqind "nuse" me duvakë nusërie,
mbi treqind kuaj të bardhë si bora,
poshtë duvakëve, trima malësie,
me shpata të mprehta çeliku te dora.

Treqind lisa "nuset" shoqëronin,
me treqind këngë malesh dibrane,
si shtëllunga reshë qeleshet zbardhonin,
brezat mbërthyer me jatagane.

Erdhi dhe dita nga fermani caktuar,
nisi dasma me rite osmanishte,
valët e Drinit vërshonin tërbuar,
u tha dhe blerimi e cicërima s'kishte.

Po digjej ahengu nga vallet e lodrat,
do hapte Sulltani hareme, buzuqe,
duvakët skuqën majat e kodrat,
nga Lura po vinin trqind lulëkuqe.

Kur mjegulla mbuloi pllaja e lugina,
mes kampit trimat hodhën duvakët,
gjashtëqind shqiponja sulen vetëtima,
kampit të Pashait i kallën flakët.