Poezi nga Silvana BerkiThua të jem gabim… pse zjarri i shkabës ma ndezi shpirtin?
Thua të jem gabim, t`ia përkëdhel krahët e plagosur?
Thua të jem gabim, t`a kuptoj lotin
në zemrën e c`do shqiptari të vrerosur.
Thua të jem gabim të dënoj urrejtjen?
Të mos I shtrij dorën zemërimit?
Thua të jem gabim, të mbroj vetveten
e të thërras fort: POSHTË SHOVINIZMIT!
Thua të jem gabim pse e dua të mundurin,
pse e dua atë djalin që e qëlluan në futboll?
Thua të jem gabim, kur s`të jap të drejtë
kur I godet kombet në t`ëndin oborr.
Më thua jam gabim, pse jam krenare,
për flamurin t` im, me një shkabë të zezë?
Se të provokoka, ty nga ” dera e madhe”
se ta shton oreksin, për luftërat që ndez.
Thua të jem gabim, që besoj në drejtësi,
që besoj se nuk ka kulturë më të mirë se tjetra
se popujt e mirë jetojnë në vëllazëri
jo me fanella gjaku lyer njëmijë breza.
Ndoshta jam gabim!
Ndoshta jam gabim!
… nuk gjeta një tjetër vizion më të lehtë,
Po dhe një mijë jetë në i fitoj tani
KURRÊ nuk do përulem, si skllav në mesjetë.
Silvana.B