Poezi nga Sahit F. Osmani

Poezi nga Sahit F. Osmani


KUR TË NA SHËROHEN PLAGËT!

Kur të na shërohen plagët...!
Harta e fytyrës do të buzëqeshë me sytë e jetës
Në rrudhat e thella rrënjët e shkëlqimit të gjelbër, shpirtit do t'i japin gjallëri,
Të frymojë me ëmbëlsinë e lirisë stinë për stinë
Kufijve të prerë të gjeografisë së atdheut.

Kur të na shërohen plagët...!
S'do të flasim për mburoja nga zjarri e plumbat
Pa i harruar heronjtë duke marshuar nëpër beteja
Derdhjen e gjakut për liri në çdo pjesë të dheut
Do të flasim për diellin e lirisë, jetën e lulëzuar ,
që i rrezaton natyrës dhe dashurisë!


DYSHIMI MOS TË NA BREJË

Uroj të jetë dita më e bukur në jetën tënde
Asnjë fije trishtimi mos të endet në zemër
Ajo dhimbje le të merrë trajtën e dashurisë
Të shuajë dalëngadalë kujtimin e hershëm

Kurora e ëndërruar do të kërcas si kristalet
E borës kur shkelet nga hidhërimi i viteve
Do të tretet me ankthin e pritjes në sytë tu
Të shndërrohet në shkëndijë të së ardhmes

Tisi i purpurt në fytyrën tënde mbart bukuri
I jep frymëmarrje shpresës këngës së mallit
Të dëgjoj zërin tënd,dyshimi mos të na brejë
Urën e dashurisë të ngritur bashkē ne të dy.


LIRIA E TEPRUAR

Liria e tepruar e shkërmoq drejtpeshimin
shkel mbi tjetrin përtej vetes e sigurisë
dashurisë për dashuri i fal mosrespektin
pa llogaritur ngjitet shkallëve të urtësisë

Liria e tepruar kalon mbi guximin njerëzor
përtej kohës orvatet të arrijë çmendurisht
ata me duar të përgjakura frytin ia shijojnë
që e kafshuan gjatë çlirimit më mizorisht

Liria e tepruar është pemë e padiellzuar
shpirt i robëruar idhshën n'kafazin e zemrës
brenda së cilës rrah dashuria e përvuajtur
e etur për rend e qetësi në kohë e hapësirë

Liria e tepruar ka ngjyrën e ujit të turbulluar
mendimet e trazuara, maskën e hipokrizisë
spërkatjen me ngjyra të paharmonizuara
shkeljen mbi yje njerëzore për prurjen e lirisë.


LIRIA E ROBËRUAR

Është femër e zhveshur me flokë të përdredhura
Petkat i janë çjerrur, grisur i janë nga gjarpërinjtë
Për t'iu përdridhur në trupin tërësisht të pambrojtur
Për t'ia zënë frymën para se ta gëlltisin.

Shtrat e ka tokën me kufij gjymtues deri në tmerr
Vetëm një fije e hollë e ndan, që të jetojë lirshēm
Nga ata që e çliruan dhe e pushtuan njëkohësisht
E si kanibalë qëndrojnë mbi trupin e saj zhveshur.

Me fjalë dhurojnë parajsën, me duar skëterrën
Mbi dashurinë e gjakimit për liri i shkelin mendjet
Me bindjen se deshirat janë plotësuar, s'ka të tjera
Për të mos rrezikuar kokat për diçka që s'kthehet!

Nuk lëvizin më mbi sigurinë e mbyllur çuditërisht
Marrëdhëniet e ngrira me kufij në formë pikëpyetjesh
Gjersa heshtja të qëndrojë në kokat që s'bëzajnë
Trupi i lirisë do t'jetë i zhveshur e gjarpri përbri saj.


ME MALL DASHURIE

Do doja të isha i pranishëm sot tek ti
Aromën e trishtimit bashkë ta dehim
Në atmosferën që ulurin me çmendi
Më duhet forcë që ta përmbaj veten

Por, ti je larg,dhe unë si një i braktisur
Mendimet e zymta m'sillen rreth gotës
Të egra bëhen ,se shohim njëri- tjetrin
Dhe drita e syve më rëndon e ngrysur

Dikush më tërheq me sjellje gazmore
Në një kënd të fshehtë qëndron vetmia
Më zgjon ëndrrat me fytyrë ngazëllyer
M'i largon trishtimet me mall dashurie.