The emergency bells are ringing / Multilanguage poem by Hannie Rouweler

Multilanguage poem by Hannie Rouweler


The emergency bells are ringing

The bells have been ringing in the village for days
where I live
a roman catholic church stands in the view from my window
and toll the full hours, even a few minutes for evening prayers
at other times
also for mass, funerals, call to prayer

for whom the bells toll* - it is for whom they hear
the silence in between is sharp as a knife
a dagger for freedom, democracy and human rights.
We look at the same images for too long
get used to it
but war never gets used.

*For Whom the Bell Tolls is a 1940 novel written by Ernest Hemingway.


De noodklokken luiden

De klokken luiden al dagenlang in het dorp
waar ik woon
een rooms katholieke kerk staat in het uitzicht van mijn raam
en luiden de volle uren, ook voor avondgebeden enkele minuten
op andere tijden
ook voor de mis, begrafenissen, oproep tot gebed

voor wie de klokken luiden* - het is voor wie ze horen
de stilte tussendoor is scherp als een mes
een dolk voor vrijheid, democratie en rechten van de mens.
We kijken te lang naar dezelfde beelden
raken eraan gewend
maar oorlog went nooit.

*For Whom the Bell tolls, roman uit 1940 geschreven door Ernest Hemingway.


Suonano i campanelli d'emergenza

Da giorni in paese suonano le campane
dove vivo
una chiesa cattolica romana si erge nella vista dalla mia finestra
e rintoccano le ore intere, anche pochi minuti per la preghiera della sera
in altri tempi
anche per la messa, i funerali, la chiamata alla preghiera

per chi suonano le campane* - è per chi sentono
il silenzio in mezzo è affilato come un coltello
un pugnale per la libertà, la democrazia ei diritti umani.
Guardiamo le stesse immagini per troppo tempo
abituarsi
ma la guerra non si usa mai.

*Per chi suona la campana è un romanzo del 1940 scritto da Ernest Hemingway.

Traduttore: Maria Miraglia


L’alarme sonne

Au village les cloches sonnent depuis des jours
où j’habite
je vois par ma fenêtre une église catholique
elle sonne chaque heure, même quelques minutes pour les vêpres,
à d’autres moments aussi,
pour la messe, les enterrements, pour l’appel à la prière

pour qui sonne le glas* – c’est pour ceux qui l’entendent
le silence entre chaque coup est aiguisé comme un couteau
un poignard pour la liberté, la démocratie et les droits de l’Homme.
Nous regardons les mêmes images trop longtemps
et on s’y fait
mais la guerre ne cesse de se faire.

*Pour qui sonne le glas (1940), roman d’Ernest Hemingway.

Traducteur: Francis Combes