Poezi nga Ramiz Kuqi

Poezi nga Ramiz Kuqi



1- MAJ

Re të bardha brufullojnë nëpër qiell
Nga qyngjet ranë pika shiu tak-tak
Një drithërimë shpirti derdhet nëpër vargje
Njerëzit e lodhur nga pritja
Kanë harruar të protestojnë nëpër udhë
Paria pi uiski nëpër Evropë
Një Maj
Sa janë lodhur këto stinët e mia
Bie e zgjohet dita me një zë këmbane
Zogjtë e mi të mërdhirë harruan të cicërojnë
Ta dridhin këtë tempull të errët pa dritë
Punë punë zotërinj punë
Dhe nesër sërish veç fjalë në kullën e shekullit
Fjalë?!





2 - MAJ


Fyell bariu askund
Malet pa blegërimë
Toka ime e bukës
Djerrinë
Qesh e qaj
Dita ime e mllefosur
Udhët pa shpresë
Ëndrrat varur në litar nate?





KUR TË VISH


Eja me pikat e shiut të majit
Derën e kullës e lë hapur
Njëqind frengji lë të buzëqeshin
Një mijë ngjyra lë të bëhet qielli
Mbi kopsht rrinë rojtarët e shpirtit
Me shigjeta mbi krahë
Vështrojnë edhe devët me gungë
Kalimtarët lakmitarë me sy djalli
Kur të vish
Mos pyet sa është plakur atdheu
Lypsarët do të shtrijnë duart bulevardeve
Parlamenti është në krizë morale
Korr(u) psioni ka hyrë në damarë gjaku
Gjyqi flë në pupla pulash
Kur të vish
Mos pyet ku gjendet kjo adresë banimi
Nën qiellin e lirisë janë majmur bimbanët!



ÇDO DITË

Zbres ngadalë nëpër udhët e vjetra
Ta kërkoj portretin e kohës në ikje
Erë me shi më përplas nëpër labirinte
Lermë i them të pushoj ca ditë
Të mos dëgjoj as zë këngë në pyll
Nëpër strehëzë malli të flë një çikë stine
Ta shijoj në ballkonin e Banjës në Kllokot
Shiun e ngrohtë të prillit të thyer në bel
Ëndrrat si gaca zjarri nëpër fjalë
Era me rrah në gjoks udhës në kalërim?