Cikël poetik nga Lumo Kolleshi

Cikël poetik nga Lumo Kolleshi




***


Ti më thua se lehin qentë,
Jo se jo,të kundërshtoj unë.
Në një vend që vetëm të çmend,
Lehin njerëzit,madje më shumë.




***

Për t'i mbajtur vlagën një are
Dhe një prashitje i mjafton,
Siç do mjaftonte një kruajtje plage
Për një luftë që nuk mbaron.




***


Më përjashtoi dhe partia e fundit,
I padëshirueshem isha dhe për të.
Mbrëmjesh hedh sytë në Kashtën e Kumtrit,
Të gjitha partitë bashkë, as hi e as zë.





MENGJES MAJI


Maj,
Nuk ta dua dhe nuk ta dua syrin e përlotshëm...
Tufave të mjegullave që kalërojnë mbi pishat e buta
E barin majë malit kërkojnë të kullotin,
Një ujk do t'u nxjerr në pritë.
Pjergullat i kam në lulërim,
Pjeshka adoleshente poshtë ballkonit
Mëngjes pas mëngjesi shikon rritjen e gjinjve.
Mushmolla pak me tej heq pushin e dyllëzon.
Po shega?
Herët është ngritur e krihet ne pasqyrën e diellit,
Buzët në shpërthim i janë mbushur plot gjak.
Aty nisin hapat e mëngjesit tim,
Prushërohem dhe unë aty pak nga pak.




***


Situatë me pak turqizma:

-Byrazer, Hamza!
-Lepe, efendem.
-Të duhen para?
-Hejvallah,nem.
-Ngri gishtin e virja kokës,
-Hip këtu e shiko Stambollin, thuaji Europës.




***


Në rrugët e kësaj bote
Sa pak stacione për pritje,
Vjeshtë zogjsh e gjethesh në ikje.






Pakt?


Pakt? Me asnjë qeveri,
Më grinden fjalët në letër.
Pas çdo hambari të ri
Karvani i minjve të vjetër.