Poezi nga Ismet Tahiraj

Poezi nga Ismet Tahiraj






SHAJKAÇKAT IKËN

(Zeqir e Demir Tahiraj)

mbi pllaja të Çabrës
derdhshin gjarpinj,
e rrëmonin nëpër lëkurat tona.

Ju vetëtima të tmerrshme
U ratë gjarpinjve,
Shajkaçkat ikën
Me lutje qiellore.

Për një kopsht Edeni
U përhap fjala,
Mbi Çabër e tutje
Të gjitha duhej të ishin
Lule parrizi...






KORNIZA E DERËS

(Mehmet Sinan Tahirajt, martir i kombit)


1.

nëpër murana
ju përthinin
gjarpinjtë.

Në katin e epërm
Bubullonte muzika,
Në katin e poshtëm
Laheshit nëpër gjak.

2.

korniza s’doli nga dera
nga korniza s’doli njeriu,
minjtë i brejti letra
a letrën e brejtën minjtë
e kurrë s’u lexua deri më tash.
Se kush ishte xhelat






KRAHAROR PËR FISHEK

(Tahir H. Tahirajt, martir i kombit)


Kaptove bjeshkët
s’të lanë të ikësh
se shtatin e kishe për plumba
e kraharorin për
krehër fishekësh.

Se mësysh të ra dielli
Kurrë më s’duhej,
Të përgjakej sërish
Fati ynë i përgjakshëm.

Se plisin e bëri
Shkumë bardhësie
Për yllin tënd





PRITA TË PËRÇUDNUARA

(Halil Ramë-Tahirajt)


As rrufetë e udhëve
Që të rrihnin,
Si kamxhik
S’ duhej të ishin
Shpesh prita
Të përçudnuara.

Se ti i thithe
Shkronjat e Abetares,
Për ta (ri)përtërirë
Gjakun damarëve.

Dhe në odat e shtëpisë
E vure elektrikun,
Për një jetë më të mirë
Me llambadarë dielli.

Për dike ishte më mirë
Snobi sekret,
Sekreti kob-njeri...






ZVARRANIKË

(Ali A. Tahirajt, pleqnar)


1.

luadh u bëre thashethemeve
luadh ferrash,
që të ngatërrohen nëpër to
këmbëzvarrë
zvarranikët.

Se ku mësove
Zejen e melhemit,
Si nëna foshnjën
Që e mëkon në gji.

2.

s’ duhet të shkrepnin
krismat e mbytura,
dhe i shurdhove
(ngatërrestare) tytat.

Më ndryshk
Kohësh....







NË HETUESI

(Ahmet Tahiraj i burgosur i ndërgjegjejës)


ishte (vetëm) një
u bënë tre
në hetuesi.

A çel
Guri gojë.

Nga hetuesia
Dilnin gjarpinj,
Qe rrufeshëm
Sulshin
E tmerrshëm u hynte
Frika në palcë.

Përgjakshin muret
Gjymtyrët thyheshin.

Fort mirë
Lojë finoke.
Se nënat lindin
(ende) djem atdhetar....







KUTURU E HARRUAN VETEN

(Izet Tahiraj minator grevist i Trepçës)


as vetëtimat e xehes ari
as shkëlqim kristalesh,
nuk e ngashënjenin.

E rrinte ngeshëm
Ballë për ballë,
Me currilat e ujit që pikonin
Thepave të gurëve,
Ne bujtinat e minierës
Me të vetmit minatorë
Vëlla...

Dhe u trandën themelet
Me boa e kërmij,
Dhe strofka e tyre
U shqye sa më s’ka

E ikën kuturu
Dhe kuturu,
Vetveten e kanë harruar...






NË LLUGA


1.

Në gjirin tënd
Shartonte pemë mjeshtri
Për t’i zhbërë ferrat
Të gatuante
ëndrrën e bukës.

Zorrët ishte drojë
Do ia hanin sorrat.

2.

se kaçakçe e mori çikën nuse
se kaçakçe e vërtiti hutën.

Shartonte mushmollë
Ta ëmbëlsonin njerëzia gojën.

Isa i zhbënte ferrat
Aman.

3.

tetëdhjetë konakë
u shtuan
prill-dhjetor

Isa ndërtonte
Shtëpia...







NËN OMBRELLËN E MINISTRIT


u arratisa
te (një) ministri
për të tijën ombrellë
i thashë:
a të ndriçon damari
për vargun shqip
ndonjë herë.

Tavolinë porcelani
Ngeshëm ndenjur,
Mbi cohë persiani.
2.
tepër ngadalë foli
se bateritë i kish të lagura,
që moti dalë afati
e ra në afshin e spërkatur.

Dhe i zymtë ishte qielli
Plumb çehre ishte bandilli.

Dhe ika
Nëpër shi sharjesh,
Nga frika se do të kurthohesha
Në krizën e (për)çarjeve.
10. RRIQRA
Midis vere
Rriqra,
Midis midesë
Na kafshojnë.

Dhe ec e shko
Udhëve të tërthorta,
Kur më minj
Ngeshëm bëjnë çerdhe.

Dhe lepujt aq gëzueshëm
Me ta zënë krushqi