Poezi nga Agim DeskuS̒΄KE FRIKË NGA E VËRTETA(Njërëzorja-Dramë lujtur mbrëmë në teatrin e Pejës,autore,Rudina Zhara,regjisore,ish nx.ime,më.29 maj 2015)E vërteta krijoj botën
Për njeriun e guximshëm
Bota u nda në dysh
Në njeri dhe djall.
Cila është njerëzorja
A ka pak vend në shpirt njeriu
Kush bën mëkate jete
Trëndafilat mallkojnë furtunat.
Pse ke frikë njeri nga vetvetja
Apo pse tokën e bëre arenë bajlozësh.
Jeto nese të jetohet në tokë a në yje
Tokës i bëre mëkate për urrejtjet q̒ë s̒të falen.
Zjarët e Edes nuk e di a do të shuhen ndonjëherë
Në cilën kohë a në cilën valë deti do të këtë shurje.
Njerëzorja a do të rritët si zjarrët e shpirtit tim Eda
Apo do të mbetet vetëm si etje buzësh të tëra hi e shkrum.
Mos ke frikë njeri nga vetvetja se aty ke të vërtetën
Shijo mallkimin nese ke në shpirtin tënd.
Përballu dhe duaje jetën si të vërtetë
Krejtë njëjtë është bota,si e imja,si e jotja.
Mos ke frikë nga njerëzorja njeri
Jeta është teatër,herë tragjedi e herë komedi.
Krejtë njëjtë është bota,si e imja,si e jotja.
RRITURritu në ndjenjen se ke gjak shqipesh
Zanat të këndofshin ninulla të kësaj toke
Bëhu poet guximi dhe fjalën mbaje në gji.
Bëhu i vetmi kujtim i kësaj bote
Si lind e rritet poeti që falë vagje yjesh.
Botën mos e ndaj në dysh dhembjesh
Merre vetëm si diell pranvere.
Rritu në shpirt atdheu
Mos krijo mëkate brezash.
Mbajë lirinë e fjalës në secilin varg
Puthe krenarinë e flamurit
Në ball të valoj plisi i shekujve
Në dyluftim.
Rritu si engjëjt që bota të këndoj për ty
Eh,kohë e ndritur kur ti rritësh me flamur.
Rritu për besë që ngjan në liri
Rritu për fjalën e lirë që më rri në zemër
Rritu edhe për fjalën Çamëri.
KRIMBIDuhej një jetë njeriu
Të takon krimbin
Apo nganjeherë edhe ngjan
Në vet krimbin.
Më mirë ngjani në yje
Apo në ngjyra ylberi
Edhe në diell e hënë
Vetëm në krimba mos ngjani.
Ai që ngjanë në atdhe
Ngjanë edhe në dill
Dashuri falë për trëndafilat.
Ti zgjedh në çfarë do ngjanë
Më mirë në lule engjëjsh
Ah,parajs t΄u bëfsha.
Nese ngjanë në krimb
Dashuritë mallkojnë
Jeta nuk të falë buzëqeshje.