Cikël poetik nga Sinan Sadiku

Cikël poetik nga Sinan Sadiku




VARGJE PËRKUJTIMI

Ibrahim Ibishit


U njohëm
atëherë
kur krrokatnin korbat mbi muranë
Ishim
duke vrapuar pas magjisë së shkrimit
duke e përjetuar leximin
Ti e kishe një penë
një varr në qiell
dhe shumë shpresa
asgjë më shumë
Shiu për kërpudha
binte rrallë
edhe pse i këndoje balada
Me mjeshtëri
e kalove shtjellën e vetmisë
Kur kishe zjarrmi
ta flladiste ballin
një kaçurrele që vraponte pas erës
Njerëzit e vjeshtës
ende dashurojnë krijojnë çmenden
kështu disi
Miku im
do të ta sjell një trëndafil në varrezë
dhe këto vargje përkujtimi.




BUZËQESHJA


Lulja më e bukur
që çelë në çdo stinë
na jep ngrohtësi
kur dimri na ngrinë.






DËSHMORIT


Mjegullnajë e dendur
tym duhani
pisllëk
mbledhje inflamatore
Myku e frika
kishin hyrë
në zemrat tona
Ti erdhe si vetëtima
hyre në maratonë
e shembe kalanë e frikës
na i çele dyert e burgut
dhe ike në parajsë
Lutu për fatkeqët
lutu për mjeranët
që e kanë lëshuar
rrugën e Zotit
dhe zgërdhihen
festojnë
e mburren.






MIKESHËS SË BUKUR


Je lulishte
me njëmijë lule të mrekullueshme
që edhe në dimër
rrezojnë pranverë
Bëhu trime e mirë
dhe hape derën e kopshtit tënd
të thithë pak aromë
të thithë pak melhem
e të përtërihem
se ujqit m’i kanë kafshuar mushkëritë
për t’m’i mbytë këngët
Unë do ta sjell
lulen më të bukur të vendlindjes
dhe do ta këndoj këngën
që kurrë s’është kënduar
Bëhu trime e urtë
dhe më ndihmo t’i mbijetoj
edhe këto vite
deri në pranverë
Këngët të mos i lë gjysmë
Njëherë
me ëndrrat më sublime
ta qëndisim një kurorë shprese
e pastaj
shohim e bëjmë mike
Je ylbere
me njëmijë ngjyra të mrekullueshme
që edhe në dimër
rrezojnë pranverë.