Poezi nga Ollga Selmani

Poezi nga Ollga Selmani





Fallcitet


Dhe pastaj ,ti ndërron,gjithë orenditë e shtëpisë.
I heq të vjetërat ,vë të rejat.
A thua fajin ,e kishin ato,
që nuk krijonin,ambiente të qeta.

Dhe kështu ,vazhdohet me garderobën.
Ndërrohen kostumet ,fustanët,
ndërrohen te gjitha të brëndëshmet
dhe mendohet, çdo gjë fillon nga e para.

Pastaj sajohen festa,organizohen argëtime,
pompozitet ekranesh ,për tu dukur,
se ti je e zonja për të gjitha.
Natyrisht ,je grua e bukur.





Trëmbur prej asgjësë

Vetmive thyhen kockat për fare.
Rrotullohem rreth qënies vetiake.
Nuhas si milingonat për drith,
fijen e dritës errësirash të paskajshme.

Kjo fijedritë je ti ,dërrasë e kalbur.
Unë të gjej ,si njësi shpëtimtare.
Të gjej të prek si një lloj materie,
trëmbur prej asgjësë ,vrastare.





Seç mungon

Do të ishte i përsosur perëndimi.
Përmbi det dielli iku i trishtuar.
Hodhi sytë rreth e rrotull dhe një herë,
se mos kushedi ku është ngatërruar?!

Iku dielli dhe la pas hije trishtimi.
Pamje detit tashmë është e dëshpëruar.
Do të ishte i pësosur perëndimi.
Seç mungon ,në perëndimin e vonuar?!





Si mendim

Si mendim ,pak i trishtuar,
qielli u ngjyros me gri.
Lehtaz fare pikon shiu,
lehtaz fare, fryn veri.

Lehtaz fare ca mendime ,
marrin rrugën n'arrati.
Shkojnë e vijnë,të pa fryma,
lehtaz fare ,nëpër shi.





Pa fund

Kur e ke shkruar historinë
edhe kërkon me ngulm të ikësh,
ti mirë bën , në se rri ,
po nëse ikën ,punë s'prishet.

Se është njësoj që historisë,
ti shtojmë ca faqe prapashtesë.
Po unë që shkruaj ,them më mirë,
kjo poemë ,pa fund të mbesë .