Poezi nga Namik SelmaniNamik SelmaniBaladë për Këmbanat e Fjalës (Poezi e vlerësuar me Çmimin II Letrar "Frang Bardhi-2013) Këmbanat e agimit zadrimor
Shkonin gjer larg në Venedik e në portikë Rome.
E valët e Adriatikut
Ngatërroheshin me dallgët e shpirtit të Atë Frangut
Në duar
Mbante fjalorë si të hapte në KULLË derën e një ODE
E radhiste fjalëshqipet
E burrave mentarë me plisa që të prisnin te balli i pragut
2.
E dërgonte
Në Romën e Çezarëve, Brutëve e të Cicëronëve fjalë trimërore
Amanetet e Skënderbeut
Në shkopinjtë e shtrënguar në duar princërish krenarë
Me vete
Kishte gjëmimet e këmbanave në udhët zadrimore
E më tej
ca fjalë lahute të atyre që flinin ilirçe në tokën e lashtë
3.
Dërgonte ca fjalë epiriote
E s’druhej se mund ta pësonte mes gjarpërinjve si Laookonti një ditë
Në arkiva
Gërmonte si lavërtar brazdash gjer në thellësi.
Ooo, bëjeni
një Meshë të përjetshme për Baca Frangun fjalëflorinjtë
e këmbanat për të
të dëgjohen në Kallmet e në Romë nga agimi në agim.