Poezi nga Valbona Hani

Poezi nga Valbona Hani



AROMË PISHE


Aty ku s'të prisja më shfaqesh Ti,
Bota rreth meje,u bë parajsë në vete,
Flutur u bëra,hapa kraht e fluturova,
doja të ti puthja buzët,e të t'përqafoja.

Njerëzit gumëzhinin kudo rreth nesh,
e pamundur;a's në sy s'te shikoja,
Mbylla sytë,për një ç'ast ënderrova,
në horizont të hapur larg me ty shkova,

Si femi adoleshent më dukej vetja,
Botë magjike shikoja,kish tjetër melodi,
Malet u bënë fusha,fushat lëndina çelur,
të mbushura me luet,plot ngjyra hijëshi.

Në ajrin e pastër,me aromën e pishës,
të preka me flladin e erës së heshtur,
Të putha me shpirtin e etur për ata sy,
dhe pse vuaj;më pëlqen të vuaj për Ty...!





TRADHËTOJ


Sonte do të të tradhëtoj,
po iki të fle me Hënën,
Se kam bërë kurr më parë,
besnike kam qënë,dhe jam.

Sonte jo nuk jam në ëndërr,
sonte po dua të puth Hënën,
Larg,në horizont të hapur,
yjet planetet dua ti kem afër.

Sonte një tjetër botë po dua,
të prek disa ëndrra që thura,
Si zog i etur në qiej fluturim,
prek planetin e bukur Afërdit.

Sonte nata është magjike,
në shtratin tënd fle moj mike,
Me ty flas ç'do natë të ëndërrt,
rreth e qark me ty,i bie globit.





ME SYRIN E NDJENJËS


Jetoj më ty,ç'do orë,ç'do ç'ast,
të prek me syrin e ndjenjës flakë,
Pa retorikë,ti fletë fjalë të mëdha,
me fjalë zemre,derdhur si vullkan.

Jetoj me ty,bëhem ajër-diell të ngroh,
Jam pranë teje,dhe pse s'më sheh,
Fjalë me fësherijn në vesh gjethe peme.
mbi puthje emocionesh kapluar ndjenja.

Jetoj dhe do vdes vetëm për ata sy,
gjithë bota ime vërtitet rreth teje me ty,
Aty shoh të shtata ngjyrat e ylberit,
në kaltërsin e qiellit,sytë mi verbonë dielli.

Në mbrëmje me yjet rri e bisedoj,
je frymëzim,këngë nisa të shkrova,
Si meteor goditur a'që fort zemrën,
zjarr i ndezur në vena;këtu filloi jeta.