Poezi nga Agron Shele

Poezi nga Agron Shele


E bardha dritë


E bardha dritë,
zgjuar ujëvarave të shpirtit tim,
endur krahëve të zogut fluturim
si dikur...
paqyrim i jetës së rilindur trazim
si sot...
robuar vargjesh të dlirtë rrebelim.

E bardha shpresë,
farfurimë e jetës kolorit pa mbarim
telajo e hapur ngjyrash shkëlqim
e bukur
si ëndrrat e netëve pa kthim
shkrepëtimë,
e yllit të djegur përvëlim.

E bardha fjalë,
ngritur poltroneve të larta mendim
gdhendur orakujve të lashtë besim
derdhur,
valëmuzash dejesh poetikë
mbetur,
horizontesh përflakur perëndim.

E bardha jetë,
pasqyrë e copëzuar fatesh kryqëzim
det i thellë i brengave rrëmbim
si bora...
shkrirë rrezes së parë harbim
si gjethja...
përhumbur vjeshtës drithërimë.








A Milky Light


A milky light,
Wakened in the waters of my soul,
Over the wings of a flying bird
Just as once before...
A mirror of a reborn life in turmoil
Just as today...
Kidnapped by warm verses in rebellion.

A milky hope,
A voice of life, colours without borders
An open canvas of colours brightened,
Beautiful,
Just as dreams at nights with no return
Thunderstorm,
Of a burning star, steaming hot.

A milky word,
Raised on the high benches of thoughts,
Carved in ancient mythology of trust,
Poured,
In the fiery horizon of the west.

A milky life,
A broken mirror of crossed fates,
A deep sea of kidnapped sorrows,
just as snow...
Dissolved in the first rays of craziness,
Just as a leaf...
Lost in a frozen autumn of the universe.








Në parkun “Sivenston”


Në parkun "Sivenston " është qetësi,
heshtje,
shkreti,
stola të përhumbur kohës herezi,
liqenit të ngrirë dhe flatrave harruar
të mjelmave të bardha tretur shtegëtim .


Në parkun "Sivenston " është ftohtë,
fshikullin,
fryn erë,
borë që prek me fjollëza të kristalta,
kërcëllimë hapash, të ngadaltë çapa
gjurmëhije kufijsh të stërgjatura;



Parku "Sivenston" vizion i thyer,
kryqëzim botësh,
pritje regëtimash,
trajta hireoglifesh piktuaruar buzëve
mirazhe e ëndrra copëzim kujtimesh.


Parku “Sivenston” humbëtirë e pamatë
bardhësi,
trill fatesh,
fërgëllimë zemre, drithmë e acart
mes reve dhe netëve pikërim të akullt
dremit poshtë pyllit zhveshur fillikat.







On the ‘Sivenston’ Park

‘Sivenston Park’ is quiet,
Silent and abandoned,
Lost benches in a heretic time.
A frozen lake and forgotten wings
Of white swans dissolved in migration.

‘Sivenston Park’ is cold,
Frozen and mortified,
Wind is blowing.
Snow is felt as crystallized flocks,
Steps are knocking, slow motion
And flip flaps of enlarged shadows.

‘Sivenston Park’ is a broken vision,
Worlds are crossed,
Waiting for water flows,
Shapes of symbols painted on lips
Mirages and dreams of broken memories.

‘Sivenston Park’ is an infinite vision,
Of whiteness,
Of thrilled fates.
Amid clouds at nights an icy longing
Sleeps below the forest naked and alone.







Menhiri i bardhë!


Menhiri i bardhë ka mbetur atje,
fshehur pas murnajës dhe dimrit egërsi,
pas perdeve të dëborta dhe kohës herezi,
pas kthinave të maleve humbur perëndim.

Menhiri bardhë është po atje,
mes viteteve dhe jetëve kaluar tinëzisht,
mes hapave të endur gjer në fëmijëri,
mes mallit dhe dhimbjes time shpirtërisht.

I bardhi menhir harruar atje,
ndoshta pas akullit të veriut thëllim
a tretur hungërimës së ujkut tërbim,
kohë të pakohëve të fateve trazim!


I bardhi menhir, fjetur atje
poshtë cohës se qielltë, yjesh psherëtimë
zbritur dhe thyer dejesh drithërimë
ngjitur gjer në re, si në shenjtërim.