Poezi nga Agron Shele / Poems by Agron Shele

Poezi nga Agron Shele

Poems by Agron Shele






E bardha dritë


E bardha dritë,
zgjuar ujëvarave të shpirtit tim,
endur krahëve të zogut fluturim
si dikur…
paqyrim i jetës së rilindur trazim
si sot…
robuar vargjesh të dlirtë rrebelim.

E bardha shpresë,
farfurimë e jetës kolorit pa mbarim
telajo e hapur ngjyrash shkëlqim
e bukur
si ëndrrat e netëve pa kthim
shkrepëtimë,
e yllit të djegur përvëlim.

E bardha fjalë,
ngritur poltroneve të larta mendim
gdhendur orakujve të lashtë besim
derdhur,
valëmuzash dejesh poetikë
mbetur,
horizontesh përflakur perëndim.

E bardha jetë,
pasqyrë e copëzuar fatesh kryqëzim
det i thellë i brengave rrëmbim
si bora…
shkrirë rrezes së parë harbim
si gjethja…
përhumbur vjeshtës drithërimë.




White Light


A white light,
Wakened in the waters of my soul,
Over the wings of a flying bird
Just as once before…
A mirror of a reborn life in turmoil
Just as today…
Kidnapped from warm verses in rebellion.


White hope,
A voice of life colors without borders
An open canvas of colors brighten
Beautiful
Just as dreams of nights of no return
Thunderstorm,
Of a burning star, steaming hot.


White word,
Raised in the high benches of thoughts
Carved in ancient mythology of trust
Poured,
In fiery horizons of the west.


White life,
a broken mirror of crossed fates
a deep sea of kidnapped sorrows
just as snow…
Dissolved in the first rays of craziness
Just as a leaf…
Lost in a freezing autumn universe.




Sa larg dhe sa afër


Sa larg dhe sa afër,
me gjymtyrë të mbetura kohëve trishtim,
endur shtjellave gri të pakumtimësië
tek e përshpirtshmja mllef dhe angullimë.

Sa larg dhe sa afër,
ne poseduesit e lirisë angshtim
kufijve dhe horizonteve të humbura
udhëkryqeve të fateve trazim.

Sa larg dhe sa afër,
magjisë rishfaqur vegim
te etshëm pas krenarisë boshe
dhe rrugëve tona pa kthim.

Sa larg dhe sa afër,
prekjes së ëndrrës më të bardhë
tek e nesërmja shpresë dhe nganjëdhim
tek e dlirta thjeshtësi, madhështim .





Në parkun “Sivenston”


Në parkun “Sivenston ” është qetësi,
heshtje,
shkreti,
stola të përhumbur kohës herezi.
Liqenit të ngrirë dhe flatrave harruar
të mjelmave të bardha tretur shtegëtim .

Në parkun “Sivenston ” është ftohtë,
fshikullin,
fryn erë.
Borë që prek me fjollëza të kristalta,
kërcëllimë hapash, të ngadaltë çapa
gjurmëhije kufijsh të stërgjatura .

Parku “Sivenston” vizion i thyer,
kryqëzim botësh,
pritje regëtimash,
trajta hireoglifesh piktuaruar buzëve
mirazhe e ëndrra copëzim kujtimesh.

Parku “Sivenston” humbëtirë e pamatë
bardhësi,
trill fatesh.
Mes reve dhe netëve pikërim të akullt,
dremit poshtë pyllit zhveshur fillikat.




On the ‘Sivenston’ Park


In ‘Sivenston’ Park is quiet,
silence,
abandoned,
Lost benches in a heretic time.
A frozen lake and forgotten wings
Of white swans dissolved in migration.

On ‘Sivenston’ park is cold,
Freezing,
wind is blowing.
A snow that feels with crystallised snow flocks,
Steps are knocking, slow motions
Flip flaps of enlarged shadows.

‘Sivenston’ park, a broken vision,
Worlds are crossed,
Awaiting for water flows,
Shapes of symbols painted on lips
Mirages and dreams of broken memories.

“Sivenston’ Park an infinite vision
Whiteness,
a thrill of fates.
Among clouds and nights an icy longing,
Sleeps below the forest naked and alone.





Menhiri i bardhë!


Menhiri i bardhë ka mbetur atje,
fshehur pas murnajës dhe dimrit egërsi,
pas perdeve të dëborta dhe kohës herezi,
pas kthinave të maleve humbur perëndim.

Menhiri bardhë është po atje,
mes viteteve dhe jetëve kaluar tinëzisht,
mes hapave të endur gjer në fëmijëri,
mes mallit dhe dhimbjes time shpirtërisht.

I bardhi menhir harruar atje,
ndoshta pas akullit të veriut thëllim
a tretur hungërimës së ujkut tërbim,
kohë të pakohëve të fateve trazim!

I bardhi menhir, fjetur atje
poshtë cohës se qielltë, yjesh psherëtimë
zbritur dhe thyer dejesh drithërimë
ngjitur gjer në re, si në shenjtërim.




Kuq e Zi


Në shtjellën e moteve të shkuara,
moteve shekuj,
shekujve mijëvjeçarë.
Klithma e shqipes thërret përtej antikës
kohët e moçme të stëretërve pellazgë.

Në shtjellën e moteve të shkuara,
moteve plagë,
plagëve gjak.
Shquan përkrenarja e fiseve ilirikë,
ndër luftra të rrepta, ngritur mbi barbarë.

Në shtjellën e moteve të shkuara,
mote të ndritur,
mote të arbrit.
Valon flamuri i Kastriotit
shqiponjë e zezë larë në gjak.

Në shtjellën e moteve stuhi
moteve shqip ,
moteve liri.
Zbret në Vlorën e bekuar prej zotit,
ky flamur, simboli ynë , kuq e zi!





Ne poetët !


Ne poetët!
… e fjalës dhe dhimbjes së tokës.
Akreonë të ditëve trazim.
Zogj furtune ngritur rrebelim.

Ne poetët!
…e fjalës dhe muzës së shpirtit.
Flakë pasioni djegur lartësish.
Lule parë çelur në thëllim.
Ne poetët!
… e fjalës dhe kohës drithërimë.
Gjethe vjeshte këputur tinëzisht.
Blerim pranveror rikthyer sërish.

Ne poetët!
…e fjalës dhe agut të bardhë.
Krahë avioni tretur kilometra kaltërsish.
përpirës resh qiejve të grisur.

Ne poetët!
…e fjalës dhe pathirrmës ëndërr.
Shkrepëtimë yjesh feksur harbim
dhe pikëz e shiut netëve trishtim.

Ne poetët!
…e fjalës dhe humbjes meditim.
Telajo e hapur gjurmë ngjyrash rrëzëllim
Shtegëtarë të quajtur “Kozmopolitë”.





We poets!


We poets!
…of the word and pain of earth.
Active in turbulent days.
Birds of a thunderstorm are raised suddenly.

We poets!
Of the word and muse of soul.
A flame of passion burned in the heights.
A flower blossoming in depth.

We poets!
Of the word and vibrating time
A leaf of autumn ruined intentionally.
Spring blossoming returned again.

We poets!
Of the word and white dawn.
Adjacent to the plane absorbed in kilometers of heights.
Swallowed around torn skies.

We poets!
Of the word and undeclared dream.
Thunderstorm of stars shaped in disorder
And drops of rain in sorrowful evenings

We poets!
Of the word and lost in meditation.
An open canvas, traces of colors scintillating
Migrants of the so called “cosmopolitan”.





Vjeshtë në Tiranë


Vjeshtë,
në Tiranën e humbur regëtimë,
bulëzave të stërgjatura xhamash kristalinë,
stolave të braktisur nga gjithë ky trazim
pemëve të zhveshura gjer në harrim.

Vjeshtë
dhe lotkthyer çastesh meditim,
harruar dashurish të vjetra kujtim,
rikthyer dhimbshëm shpirtrave të brishtë
fletë e zverdhur, e ditarit tim.

Vjeshtë,
në Tiranën e hapave të dikurshëm,
dhe stolit të veshur përherë me blerim,
gotës së fundit derdhur relievesh
copëza buzësh, qiej dashurish

Vjeshtë
dhe mall për kohët e shkuara,
për feksjen e dritës në të bardhin shpirt,
për jetën gremisur honesh refleksionesh,
për gjethen e braktisur nga gjithë ky rrëzim.

Vjeshtë
dhe gjurmë në ç’ do rrahje zemre
për atë… për dikë… për dashuritë,
e paskohëve të trokitura kaq zhurmshëm
… dhe e vjeshtës, pentagram melankolik.





Return


I condemned the rain for the expelled dream,
The sleepy eyes were looking for your hair,
Smile,
Irregular steps
Your shadow was dissolved in a belated night.
I looked for you everywhere in the traces of life,
Some where you are lost,…
Where?…
Perhaps in my longing
You were hidden in silence.





APOKALIPS


Zogj,
të hapësirave të pafundme të qiellit
rebus të yjeve përshkënditje drite,
këngërimë e soneteve më të vona mbrëmjesh
pasthirrmë e zjarrit dhe dritës së shpirtit.

Si gjethja e fundit e degës së vjeshtës
valvitur në qiellin e vrenjtur rënkim
pas drithmës së ftohtë,
akullt që afron
dhe borës së parë që tokën e zbardhon.

… dhe shkojmë pakuptimësisë së hapave nxituar
drejt kujt,
…a hiçit që pret tjetërsim
avitjen e muzgut të hirtë si vetë nata
natës pa hënë,
territ të pa fund.

Të gjithë drejt portës së rëndë rendin
me makthjet,
mëkatet,
dhe mendjen trazuar
satelitë të rrethit dantesk rrotulluar
… ndoshta në agun e shkëlqimit Beatriçe.

dhe i hirti pluhur vellon ka stisur,
vello harrese
vel i perdes hekur
burgosur ndjenjash tretur largësisë
së jetëve që shkojnë
dhe jetëve që vijnë

Dhe rendin e rendin kështu frymët tona
nga ushtat dhe shpatat
tek armët dhe bombat
fjala dhe ligji kapërcen baronët
kryqëtarët e rinj
ikuizatorët modernë.

Dhe fati e deshi të soset ky mallkim
në dhimbje a në paqe,
të bëhet si flijim
për atë që koha e fshin pa përtim
për atë që jeta stinët përtërin.





Ti humbe…


Humbe krejt paritur udhëkryqit të rrugëve,
pa semaforë,
as drita jeshile me ngjyrime të poetëve
humbe ashtu mjegullnajës mendimeve
tretur pas klithmave të përvuajtura të shpirtit .

Humbe ylbereve që presin koloritë
pafundësish prizma qiellorë të thyer
në krahë copëzuar regëtima pulëbardhash
të ujëvarave që zbresin mijëra valëzime
përthyerje resh bulëzime.

Humbe yjësisë shkrepëtimë perëndimi
ëndërrimesh të befta me krahë ëngjëllorë
fantazi e majave që prekin fantazinë
e dashurive zjarr,
që terret përvëlojnë.

Humbe thellësisë blu të detit
dhe tajfuneve që jetët dallgëzojnë
maja ajsbergu që prekin kaltërsinë
… dhe të fateve,
besytni dëshirash që trupin mëkatojnë.

Humbe thëllimit të parë të dimrit
akullnajizim ndjenjash të ngrira në park,
…a stolit të vetmisë së jetës të pafat
nga dhimbja
e të ftohtit ethshëm zemërak

Humbe ngjyrash të thella shikim
syve që prekin horizonte pa kufi,
qerpiikë të lodhur nga ditët e pritjes
dhe të fundit lot
kristal të xhamtë të larë trishtim.

Humbe pakuptimësisë jetë braktisje
sfondesh akuartitet simfoni e dhimbjes
e kohëve që shkuan rrëmbimthi pa kuptuar
…mbi ndjenja harbuar
përjetimesh drithërimë.

Humbe rafteve të librave shkrim
dhe bojës së fshirë nga gjithë ky harrim
vargëzime fjalësh djegur në pasione
vargëzime fjalësh djegur dashurish.





In Olympus justice is established


Zeus promised the long lasting justice,
Hidden,
Forbidden for centuries, and centuries
Evil doers caught evildoers themselves
The most cherished gift, for the fearsome “Had”.
Everywhere sympathizers screamed stupidity
And everywhere caught chains of innocence.





October


Thousands of killed leaves touch the sidewalk,
a crazy wind is pushing even further,
the distant forgiveness waits for the city,
in order to, kidnap even more, …

Initiated sins are not ending here;
The last birds expels from the house,
When the morning throws the first stick,
The suffering tears sensing the asphalt

The furious wind is heading towards the lake,
Is staring at the tracks of memories with its naked nails,
Yesterday says farewell with its broom in hand
Gathered anxiety; in the belated nights.





Whitening of angels


Demons violently
Abandoned,
The dark drapes spread in “scene”
Disappeared,
Were lost in their own distant self.
the sky was shining
angles where whitened
the darkness of space,
dead souls were whispering,
as they were forgotten;
Steel bars were being reshaped,
Flew in peaceful skies.





Botë e grisur


Botë e grisur,
faqe meriadianësh gjer në shformësim
hapësirash memorie prerë ngutësisht
Kohë e njeriut,
skllav dhe padron i fateve të tij .

Botë e krisur,
kristale hirëzuar reve galaktikash
nga pika e lotit dhe dhimbjes së tokës,
për jetën,
humbur udhëkryqesh nga pesha e kohës.

Botë e egër,
rrëmbyer tinëzisht skutave të errëta
nga demonët e përbindshëm të shpirtrave fatalë,
të etur,
për gjakun e shpezit të bardhë.

Botë e madhe,
zvogëluar retinave të mjegullta angushti
dhe zemrave që rrahin për hegjemoni
Faqe paralelesh ndezur në zjarrmi
nga përskuqja e kozmosit djegur eremi

Botë e thellë,
ngritur përmbi kulte, trajta huazimesh
…a kultesh deshifruar në gjuhë perëndie.





Atdheu im!


Atdheu im!
I lodhur dhe munduar sa më s’ ka
I lodhur dhe munduar gjer në deje,
nga pesha e kohës egërsi,
dhe fataliteti i demarshit të kombeve.

Atdheu im!
Kohë e klithmave të shekujve të tu,
ngritur mbi zjarre e bedena legjendash,
plagë e gjakut të martirëve fli
s’ provë e fateve të trimit.

Atdheu im!
I rrudhur nga prika e tributëve të tu
lakej të ngritur mbi tribuna dhimbjesh ,
egzaltime turmash gjer në marrëzi,
nënëshkruesve të kohës herezi.


Atdheu im!
këngërimë e zogut të parë në agim
erë e tokës veshur në blerim
muzë e qiejve pëherë në kaltrim
lule e verës përherë në shkëlqim.

Atdheu im!
Shpresë dhe faltore e bijve të tu
mund i sakrilegjit ngritur mbi liri
rrënjë e vjetër e themelit njerëzi
zë përjetësie në të fundit amshim.





My dreams are there


My dreams are there,
Just like thousands of icebergs in an endless ocean.
Mind penetrates all the way flying,
In other skies, trips “endless”.


My dreams are there,
In spring skies, with many stars
Pieces of feelings crumble a soul
And turned magic into a cloth.


My dreams are there,
Just like light whitening, in sun rise.
With longing of autumn in a chest
And …points of rain – sorrow.


My dreams are there
Over rainbow arches, colors of thoughts;
A white day, hope and happiness,
Trenches are twisted, poetry rebellion.


My dreams are there
Formatted in a great feeling…
A view thrown in a dark sky
Breathing margins – a statue shape.