Poezi nga Sabrie Selimaj

Poezi nga Sabrie Selimaj



HUMBJE

•
Ndonjëherë, shpirtin tundojmë,
nga dëshirat përflakemi tërsisht
pa menduar vrapojmë e vrapojmë
pa kthyer koken pas apsulutisht?
•
Në udhen e ëndrrave magjepse
fitorja e humbja janë në dyluftim
shpirtin me imagjinata e tundojnë
në udhën e lakmisë pa mbarim,
•
Fjalët, janë brumi i mendjes gatuar,
nën gërmadhat e humbjes, përypur
këmba doraz drejtë ëndrrës vazhdur
koha hap fletët e ditarit duke ikur...
•
Kur ëndrrat të magjepsin tërsisht
ti fluturon si pulbardha mbi dete
loz me valtë e ëndrrimitm,përhumbur
harron që ëndrrat ikin n`mëngjese
•
Humbja ndonjëherë duhet pranuar,
jo gjithmonë në betej ecen përpara
dhimbja mbërthyer duhet mposhtur
me fatin shkruar s`mund t`bësh gara?
•
Përplasjet, befasuese në udhèn jetë,
shumëherë janë t`pa parashikueshme,
i përqendruar duhet të jesh vërtetë
stuhija e mendimeve, mos t`tundoj lehtë
•




O NËNËLOKE

•
Pyes heshtur, pa bërë bujë,
kur do lindë, ky truall një burr!
shqipja jonë të jetë e lirë
pa banditë, si zonjë e mirë.
•
Pyes vetën duke menduar
mos vallë Gjergji duhet zgjuar?
t`i pres kokën tradhëtisë...
t`marr frymë qielli i Shqipnisë
•
O nënëloke të qajë hallin...
se çdo ditë po shqyejnë vatanin
shesin ç`mundin, të lanë djerrë
sikur të ishe, moj nënë e mjerë
•
Marr guxim të ngre zënë
jo me pushkë por me penë
kur dëgjoj fjalët e babëzisë
në gjunjë i lutem Perëndisë
•
Kokaina si miell site
na servisin si simite
rrahin gjoksin e shpuar
këta sylesh të mallkuar
•
Kur hap fletët e historisë
kërkoj bijtë e shqiptarisë
lodhur jemi duke udhëtuar
s`kemi kohë për të harxhuar!
•
Shqiptar me gjakë e zemër
po njollosin, tonin emër
të përçarë nga politika
varfërisë po i ngulet thika
•
Frymë nxjerr të helmuar.
nga kjo dhimbje e mallkuar
pyes hesht se s`kam fuqi
të përballem me kët babëzi?
•
Prandaj, ju vllezër mëndohuni,
po i venë, ferrën këti kombi,
bëjnë pazare si duan vetë
një grusht njezish me pushtet.
•
Mëndohem pa zë, pa fjalë,
ta marrë lumi ta marrë
kur do jetë vallë ajo ditë
të na qeshin të gjithve sytë!?