Poezi nga Sabrie Selimaj

Poezi nga Sabrie Selimaj




GJITHMONË

•
Gjithmonë kërkoj dritë besimi
ta ndrijë shpirti i munduar
mos t`vuaj kaq shumë njerëzimi
nga kjo llavë lakmish lëshuar
•
Pak a shumë doja drejtësi
e keqja n`leqet e saj t`ngeci
të mbronte dhe furtuna lakmi
shpirti të frymojë, rreze dielli
•
Beteja e nisur kërkon durim
që të ndrij mendja njerëzore
kurrë nga ligsia s`ka shpëtim
realiteti është më se një fitore
•
Në këtë botë që ne jetojmë
na prijnë ca mendje të zeza
varfërinë në sofër e shtrojnë
gjëmen, shtojnë në varreza
•
Dhuna kurrë s`mbolli mirësinë
shpirti s`gjeti paqen kërkuar
kurrë i varfëri se gëzoi lirinë
nga ujqërit dinak udhëve vrapuar
•
Nëse jeta është një dhuratë
dhe unë kam lindur për ta jetur
përse ligësia vallë s`rri rehatë
çdo njeri lirinë për ta shijuar
•
Pak dritë shpirti i vuajtur kërkon
ëndrrat stolisur t`puthin shpresën
koha të largojë nga udha dredhitë
njerëzia t`frymojë buzëqeshur jetën.




FLUTUR ËNDRRIMTARE


•
Duke hedhur vështrimin qiellit,
i hap portën njëherë fjalës,
duke prekur telat e zemrës
sytë e tu, vështrimi i hënës,
•
Kur lexoj sytë ndriçuar
fjalët shpirtin m`pushtojnë
tek ti vij si zog i trembur
ëndrrën time të ta zgjoj,
•
Një kujtim i strukur hije,
fshehur në timin thesar
zbret si hëna në korije
duke hequr dëshirën zvarr,
•
Jetë e bukur hileqare,
herë më ndezë, herë më fton,
zbret ujëvarë ëndrrimtare
më magjeps ,më tundon,
•
Një trokitje e një çasti
rrebelon shpirtin e gjorë
zbret dëshira flakë zjarri
zgjon çdo ëndërr si me dorë,
•
Qielli i shpirtit largon retë.
bie, ngrihem, duke ëndrruar,
portën zemrës, hapur i mbaj,
kur unë ndihem e dashuruar,
•
Me ty...se pa ty, nuk mundem!
Mbi petalet jetë qëndroj
fjalët e zemrës nuk lëkunden,
besnikrinë përherë e çmoj.




VASHË E BUKUR NAZEMADHE

•
Vashë e bukur lule vesuar
me shikim më ke qëlluar
sytë e shpirtit ti lexoj
buza mjaltë bukur ligjërojë
•
Në mëngjes, sa zbret dielli,
të ndrinë sytë e t`u boj qielli
zanë e bukur nazemadhe
seç me dogje seç më kalle
•
Hënëz që largon errësirën
shpirtit ja shtove dëshirën
flas me vete prej hutimit
të prek pak moj lule prillit
•
Vesë vesove ëndrrat e mija
kur bëlbëzonte dashuria
hënë e dielli mbi ty kanë rënë
pa ty shpirti rahat s`bënë,
•
Mos je vashë, ti Shkodrane!
më çmende moj shejtane,
ikën rrugës naze, naze
zemrën time ti ma plase ,
•
Vashë yll, moj vashë dritë
pa me thuaj, moj ku je rritë
Kosovare me flokët mbi supe
mendjen time krejtë ma hupe,
•
Në zot vashë kam ra n`bela
më shikon e nuk lësho za,
në je zanë largohu tutje
në je vashë ma jep një puthje,
•
Kur buzëqeshë largohet dielli
këndojnë bilbilat te zabeli
Mos je Çame moj bukuri
belnë e hollë shtatin selvi,
•
Vërdallë mendjen ti ma prure
valët e detit ngadalë i tunde
në zot shpirtin krejtë ma kalle
mollë e kuqe, mollë gjylalle,
•
Vashë e bukur fol një fjalë,
po ma vjenë mendja vërdallë,
Jetën time ta jap dhuratë
mos mendo ti gjatë e gjatë.




VERË E KUQE


•
Dielli syrin sapo mbylli
Nata hapi portën ngadalë
Një gotë verë nga Përmeti
Do ta pi, të shuaj mall
•
Verë e kuqe, verë majoshe
buza ëmbël seç të lëpiu
ca kujtime pranë m`i solle
fishkëllon shpirti si veriu
•
Hëna syrin sapo nxori
u ndez i tërë krahërori
një puhizë e lehtë vrapuar
më pushtoj duke menduar
•
Pi ngadalë verën e kuqe
t`i largoj shpirtit ca huqe
kujtoj ty me digjet xhani
dehur shpirtit krejt nga malli
•
Pi me fund pi me ngadalë
buzëqeshja si det në valë
sytë lotojnë nga mellëngjimi
nata heshtur, më përgjonë ylli
•
Do të dehem, gotën ta thyej
çdo dëshirë shpirtit t`i grryej
do të flas m`gjuhën e zemrës
do t`i zbeh dritën dhe hënës
•
Dielli syrin kur të nxjerrë
me buzëqeshje t`më mbështjellë
se kjo jetë është ditë numëruar
prandaj dua për ta shijuar
•
Verë e kuqe, më ndeze flakë
më le zgjuar tërë këtë natë,
do të dehem se s`u bë nami
të këndoj si të doj xhani.





S`KA RËNDËSI VDES APO RROJ


•
Nëse gabova të lutem ma thuaj!
se fundja njeriu njef pendimim
nuk është një ditë apo dy të kaloj
në sytë e tu unë lexoj trishtimin
•
Nuk mund të vazhdoj e heshtur
fjalëve memece t`u nxjerr kuptimin
në këtë jetë, o sot o nesër patjetër
dhe ikja do lerë gjurmën largim,
•
Nuk ka rëndësi ç`farë ti mendon
rëndësi ka përballja me heshtjen
mos me vritë me tëndin vështrim
buzës flakëruar i zbehe buzëqeshjen
•
Nuk më pëlqejnë kurrë dinakëritë
se hapin lehtë portën e zemrës time
nëse kërkon të më thyesh me heshtje
kjo vërtetë, për mua është një dhimbje
•
Të gjitha kujtimet do t`i thermoj
ditarit shkruar do ia grisë fletët
nëse zemra pika gjaku do pikojë
unë porsi kripa në det do tretem
•
Nuk mudem të ndjek hapin ikje
nuk kam më fuqi të` të ndaloj
tashme çdo kujtimi i grisI fletët
nuk ka rëndësi në vdes apo rroj.!!





KUJDES


•
Do ngre zërin
me pënden shpatë
kujdes vllezër
në fushatë,
•
Mos nxitoni
ju lutem shumë
se marrzija
kurrë s`ka fundë
•
Me fjalë boshe
shpirti s`nuk ngopet
vuajtja shtohet
i ligu krekoset ,
•
Tundojmë shpirtin
nga kjo furtunë
kush je ti
e kush jam unë,
•
Fjala erë
përherë vrapon
kur kollozi
pushtet kërkon.
•
Ç`po dëgjon
vesh ziu
fjalët poshtë
shpirti përpiu
•
Ditë pas-ditë
dredhit lulëzojnë
fjalet boshe
më shurdhojnë
•
E çtë them,
kur zëri dridhet
fjala ngecur
nuk përtypet
•
Halli hallit
nuk i ngjanë
kush s`mendon
për fukaran.
•
Do ngre zërin
të tund dhenë
lodhur jemi
nga po vemë,
•
Vaj medet
si do vejë halli
kurë qetësi
do ketë shqiptar!i
•
Dëgjoni o milet
dielli duket
që në mëngjes
njerzija di çpo heq!
•
Kush mendoi
për fukaranë
kush se qasi
pranë paran.
•
Qanë mali
me o iiiiiiiiiiii
ç`farë po ndodh
në Shqiperi!
•
Bien tamburet
vedi dridhet
kur drejtësija
në pragje lidhet,
•
Prandaj vllezër
bëni kujdes
se nuk hy
minarja në thes ,
•
Kush je ti
kush jamë unë
kjo fushatë
kështu mer fundë?
•
Ik ...Kalemi,
e vjen Kalemi,
këmbëkryq
vujtjet i kemi?
•
Unë për vete
do mendoj gjatë
s`do pres fatin
me sopatë !!
•



Sabrie Selimaj@,&