Poezi nga Nikollë Loka

Poezi nga Nikollë Loka




Gurëzimi i kohës

Gurëzohen
pritjet dhe koha,
ëndërrat dhe pasionet.
E shoh me pikëllim
plakjen e ndjenjës,
pas një shtërngate,
kryq e tërthor
prej shpirtit drejt zemrës.
Ankthet
çlirohen si dallgë
e më mbështjellin.
Kur lagem
në shiun e dhimbjes
shoh diellin.




Shpirti ëndërrimtar

Një ëndërr
e hap
portën e botës tjetër,
e drita vjen si frymë,
teksa u bie
kryq e tërthor qiejve,
mbledh vetëm
rrufe të pandezura
dhe brymë.
Ëndërra të mjegullta,
bëhen flakë e ujë
nëpër stuhi
me shi e vetëtima.
Shpirti ëndërrimtar
çlirohet prej njeriut,
e në hapësira të pafundme
s’po nginjet!




Ëndërra

Pëlhura e zezë
rropatet
honeve të kohës mistike.
I bashkëngjitet
dëshirës fatale
dhe ikën...
Agimit që vjen,
ia shterr pasionet
dhe dritën.
Pas mendjes së etshme,
në horizonte të largëta
e kapërcen orbitën.
Në hapësirën gri
botën e sheh,
me sytë e zotit




Me këmbë e duar

Një punë
e bërë me këmbë e duar,
dorën
e përdor sa për të thënë.
Mos e fshih
o njeri i pamjaftuar
punën e bërë me këmbë!
Kur nis e flet
me këmbë e duar,
e vërteta jote
s’bind askënd.
Kurr mos mbaj
paterica për gjuhën,
kur fjala nuk çalon.
Me këmbë e duar
në një greminë,
i detyruar je të kalosh.
Nuk ke se kujt
t’i kërkosh ndihmë,
thirr këmbë e duar
të shpëtosh!